Tunçer ailesi olarak 2013-2014 Tiyatro sezonunu geçen sezonun bitmesine çok az bir süre kala sahne almış yeni bir oyunla açmayı planladık. Tiyatro izleme konusunda ilk tercihimiz olan İstanbul Şehir Tiyatrolarının Kağıthane Sadabat sahnesinde gösterime giren oyunu izlemek için biletlerimizi internet üzerinden alarak sahnenin karşısında heyecanla yerimizi aldık.

Keyifle izlediğimiz tiyatro oyunu Meriç nehri kıyısında yaşayan Romanlar arasında geçen yer yer hüzünlü yer yer şen sakrak bir aşk hikayesi. Aynı zamanda içerisinde 12 Eylül dönemine siyasi göndermeler barındırıyor. 2 Perdelik ve toplam 3 saatlik Müzikli oyunu izlerken sıkılmıyorsunuz. Yer yer yerinizden kalkıp 9/8 lik ritimde çalan müziğe eşlik etme isteği içinizi kaplıyor. Arka tarafta bazı hanımların oyun sonunda 9/8 lik müziğe uyarak göbek attıklarına bizzat şahit oldum.

Oyunun senaryosu Firuze Engin isimli Edirne’li genç bir oyun yazarı tarafından kaleme alınmış. Yönetmenliğini ise Hacı Hüsrevde doğan ve büyüyen Ali Yaylı yapmış. Oyunun bu kadar iyi gerçek hayatı yansıtmasına yönetmenin ve senaristin o toplum içerisindeki gözlemleri kadar dekorun da önemli bir yer tuttuğunu düşünüyorum.

Oyunun dekoru Barış Dinçer tarafından her noktası ile bir roman mahallesini yansıtan bir kartpostal karesi gibi. Dekorda yer alan evler, teneke saksılara zulalanmış sigaralar, bir kenara yığılmış meyve sebze sandıkları, göçebe hayata ait bir at arabası ve evlerin damlarındaki Romanların hayatının en temel parçası olan müzik aletleri ile dekora oya gibi işlenmiş. Gözümde Trakyada bir çok gez sokak aralarından geçtiğim Roman mahallerinin küçük bir kopyası canlandı. Sahne dekoru sizi dış dünyadan alarak oyunun içine hapsediyor.

Trakyadan ezgiler taşıyan kıvrak Roman havaları ile oyunun temposu hiç düşmüyor. Çok hüzünlü anlardan bir anda kıvrak Roman müziği ile coşkulu bir sevince sizi sürüklüyor. Zaten oyunun bir sahnesinde dendiği gibi Romanlar “Acıları ile Eğleniyorlar”. Oyunun yönetmeninin oyunun tanıtımı için yazdığı metinde belirttiği gibi 9/8’lik Romanların yarım yamalak , eksik hayatları gibi aksak olan ve insanın kanını kaynatan ritm, acılara karşı koyabilmek için Romanların yarattığı bir isyan bir direniş ritüeliymiş.

Oyunda yer alan oyuncuların her biri ayrı bir star. Her biri rolünü çok güzel bir şekilde icra ediyor. Fakat oyunda iki genç oyuncunun performansı ayrıca dikkatimi çekti. Seyyal rolündeki Şenay Bağ performansı ile bir adım öne geçiyor. İnternet üzerinde profesyonel kariyeri ile detaylı bilgi bulamadığım bu genç oyuncunun adını çok yakın gelecekte sıkça duyacağımızı düşünüyorum. Bence rolünün hakkını fazlası ile veriyor kıvrak oyun havalarından hüzünlü uç noktalara sizleri bir anda götürüyor. İnsanın içini kaynatan 9/8 lik Roman havalarından bir anda hüzünlü aşkı için döktüğü göz yaşları izleyicilerinde gözlerini nemlendiriyor.

10 sn de her iki uç noktadaki duyguları yaşayarak oynayabilen bir oyuncuyu tiyatroya yıllarını vermiş büyük ustaların haricinde uzun süredir izleme fırsatım olmamıştı.

Dikkatimi çeken bir diğer oyuncu ise sahnede tek bir kelime repliği olmayan fakat üflediği klarnet ile izlediğim bir çok tiyatro oyuncusundan çok daha iyi rolünü icra eden Ozan Tura. Bir müzik aleti ancak bu kadar dile gelebilir herhalde. Bu genç oyunucunun Klarnetteki ustalığı dinlemeye değer. Müzik aletini çalmıyor konuşturuyor. Oyunun temposunu notaları ile çok kısa sürede bir sevinç selinden hüzünlü bir aşk hikayesine taşıyabiliyor.

Bu sezon sizlerinde izleme listesinin başına almanızı istediğim şehir tiyatrolarındaki oyunun adına gelince;