Radyo Dinlemenin Keyfi
Yakın bir arkadaşımla beraber lisanstaki zorunlu yaz stajı için Urfa’daki Birecik Barajı’na gitmiştik. Bizim için ilginç bir tecrübe olacaktı. Zira Turkiye’nin Güneydoğu’suna ilk defa gidiyordum.
Ankara’dan Antep’e uçakla gitmek güzel bir tecrubeydi, Anadolu’nun çok hoş coğrafyasını gündüz gözüyle gökyüzünden görmek gerçekten etkileyiciydi.
Bizim yolculuğumuz Urfa ile Antep il sınırları arasında bulunan Birecik (Belkıs koyu veya Zeugma) barajında sona erdi. Oldukça uzun bir yoldu.
Ama esas yorucu olan sonraki günlerdi. Zira baraj hayatı çok zordu. Şantiye çok geniş, iş yükü çok ağır ve daha da acı olanı Türk çalışanlarla yabancı çalışanlar arasında bariz bir ayrımın olmasıydı. Bizim için zorlayıcıydı. Ama vazgeçmemek için de bir çok sebep vardı. Bu sebeplerden bir tanesi de ilk kez tecrübe ettiğimiz global yaşamdı…
O zaman icin dunyada sadece iki tane olan cok gelismis bir beton santrali vardi santiyede. Uretim kapasitesi ve teknolojik altyapisi ile inanilmaz bir kaynakti bizim icin. Santralin en onemli ozelligi tum elektro-mekanik sistemlerin hem yerel hem de Viyana’daki ofisten takip edilmesiydi. Bize anlattiklarina gore santralin uretiminde bir aksaklik olursa hem process muhendisi hem de Viyana’daki sistemciler aninda fark edip mudahele edebilmekteymisler.
Bu o zaman icin cok ilgincti. Dusundugumuzde bize cok uzak gelmisti Urfa’dan Viyana’ya boyle bir baglantinin kuruluyor olmasi. Isin ticari yani dusunulunce bu odenebilir bir bedel diye dusunmustuk. Para her kapiyi acar zira. Ama ilginc bir baska konu daha vardi, vardiyali calisan Alman ve Avusturya’li teknisyenler vardiya basinda yazicidan A4 kagitlarin ciktilarini aliyor ve tum bos zamanlarinda okuyorlardi. Bu dha da ilgincti zira adamlarin okuduklari aslinda ulkelerinde evlerinin bulundugu kent veya kasabadaki yerel gazetelerdi. Bana ilk gordugumde “nasil ya” dedirtmisti bu durum. Dusunsenize, bir adam kalkip binlerce kilometre otedeki bir yerde bulunan gazetenin haberlerini kagida basarak bos zamanlarinda okuyordu. Bunun yorumu da soyle oldu, tabiki bu kadar buyuk sistemleri isleten kisilere verilen ozel bir ayricalik olmali bu. Bizim icin daha coook zaman gerekir demistim. Tahmin ediniz bu dusunceler kac yil onceydi?
Ve gunumuz…
Size yorum yapmayacagim, sadece bu kucuk Anadolu kentindeki otel odamda su an kullandiklarimi anlatacagim. LCD televizyon’da uydu alicisi ile cok kaliteli bir televizyon kanali seyrediyorum. Yunanistan’dan bir radyo kanali dinliyorum ve birazdan Skype uzerinden esimle konusacagim.
Yorumlari size birakiyorum…
Bu yazı 2810 defa okundu
Bloguma http://ahmetanildindar.blogspot.com.tr/ adresinden erişebilirsiniz.
- Hoca Ne Düşünüyor? - 29/08/2014
- Türkiye’deki Yükseköğretimin Evrimi - 22/08/2014
- Ders Vermek… - 01/08/2014
Bir yanıt yazın