Kocaman Kocaman Adamlar Olmak
Arabadan inerken hissedilen serinlik bir an içimde acaba daha kalın bir şeyler mi giyseydim dememe sebep oldu.
Ama sonra aklıma Boston havaalanında gördüğüm şortlu çocuk geldi.
Dışarıda deli gibi kar varken sarı saçlı beyaz tenli çocuk ayağında sandalet üzerinde şort ile duruyordu.
Yaşı 15 civarındaydı ve kardeşi olduğunu tahmin ettiğim iki veletle ve ebeveynleri ile Starbucks’ta oturuyordu.
İlk anda ilginç geldi bana durum.
Bu duruma ailesi kızmamış mıydı? Sonuçta o bir çocuktu ve üzerindekiler kış mevsimine uygun değildi.
Kısa bir duraksama sonrasında yeni bir düşünce geldi aklıma;
(1) bana ne?,
(2) Kendi başına davranan bir bireyin kararıydi belki de kıyafetleri. Bu durumda kimseye söz düşmezdi.
Düşüncelerimden sıyrıldım ve o anda yanımdaki arkadaşım bizi geceye davet eden patronumuza “eyvah, kurumun 2 numarası burada” dedi.
İrkildim, zira çekinilen birisiydi. Ama sonuçta bu gece aynı ortamda olacaktık. Fena ne olabilirdi ki?
Bana göre faulluk bir durum yoktu. Ancak, patronum bir anda beni cok şaşırtan, biraz da kızdıran bir tepki verdi;
“Bakalım kıyafetleriniz uygun mu?” dedi.
34 yaşında mesleği üniversite öğrencilerini yetiştirmek olan bir adamım ve bu cografyanın insanlarına has bir tepki ile karşı karşıyayım.
Gülümsedim, yakamı düzelttim.
Ama içimdeki kızgınlığı düzeltmek belki de hiç mümkün olmayacak.
Ne dersiniz?
Bu düşüncelerim uygun mudur?
Bu yazı 2188 defa okundu
Bloguma http://ahmetanildindar.blogspot.com.tr/ adresinden erişebilirsiniz.
- Hoca Ne Düşünüyor? - 29/08/2014
- Türkiye’deki Yükseköğretimin Evrimi - 22/08/2014
- Ders Vermek… - 01/08/2014
Bir yanıt yazın