Bana Mutluluğun Resmini Yapabilir misin Abidin?

Süperaktifin Mutluymuşuz hiç haberimiz yok konulu yazısında belirtilen TUİK 2010 yılı Araştırması sonuçlarını incelediğimde ilk olarak gözümün önünde Diyarbakır Silvanlı Gür ailesi canlandı. Sanırım TUİK bu araştırmayı geçen ay yayınladığımız Parayla Saadet Olmaz yazımıza bilimsel bir açıklama getirmek için yaptı.

Internette Abidin Dino’nun mutluluğun resmi anahtar kelimeleri ile arama yaptığınızda karşınıza ilk olarak Diana Dengel’in Amerika’nın bir köyünde yaşayan, bir Amerikan köylüsü ve ailesini bir arada resmederek oluşturduğu tebrik kartı tasarımı çıkar.

TUİK’in 2010 yılı araştırmasında ortaya çıkan tablo sanki Diana Dengelin çalışmasının istatistiksel rakamlar ile açıklanmış bir hali.

Kitap okuyan, Tiyatro ve Sinemaya gitmekten zevk alan ve hatta yazıları ile bu birikimlerini paylaşan süperaktif okuyucuları için TUİK’in yaptığı çalışmanın sonuçları bir şey ifade etmiyor olabilir. Araştırmanın sonuçları bizler için anlamsız ve gerçeklikten uzak görünebilir. Hatta birçok süperaktif okuyucusu Darrel Huff tarafından 1954 yılında yazılmış olan “How to tell lies with Statistics?” (İstatistiksel verilerle nasıl yalan söylersiniz) kitabının son 50 yılda Amerika da incilden sonra en çok satan ilk 5 kitap arasında yer aldığını biliyor olabilir. İstatistik biliminin her ne kadar rakamlarla yalan söyleme sanatı olduğunu savunuyor görünsekte maalesef yaşadığımız ülke bizim hayallerimiz ve gerçeklerimizden çok daha farklı bir yerde.

Bu arada Abidin Dino hiçbir zaman mutluluğun resmini çizmemiştir. Hayatı boyunca Amerika’nın kültürel yayılmacılığına karşı mücadele eden bir kültürün temsilcisi olan, üstüne üstlük geleneksel Türk sanatlarını resim sanatına en iyi uyarlayan ressamımız Abidin Dino’nun; gelecek nesiller tarafından, gerçekte çizmediği, Amerika’nın bir köyünde yaşayan bir Amerikan köylüsü, ailesiyle beraber resmedilmiş bir resimle hatırlanması acı verici olacaktır. Abidin Dino, Nazım Hikmet’in herkesçe bilinen meşhur sorusuna yine aynı dille yani şiirle cevap vermiştir.

Nazım Hikmet’in “Yaz ortasındaki Küba’nın resmini yapabilir misin Abidin?” mısrasıyla son noktayı koyduğu Abidin Dino şiiriyle bitirelim yazımızı.

“…..Gidebilseydik meserret kahvesine,
İlk karşılaştığımız yere
Ve bir acı kahvemi içseydin.
Anlatsaydık
O günlerden, geçmişten, gelecekten,
Ne günler biterdi,
Ne geceler…
Dinerdi tüm acılar seninle
Bir düş olurdu ayrılığımız,
Anılarda kalan.
Ve dolaşsaydık Türkiye’yi
Bir baştan bir başa.
Yattığımız yerler müze olmuş,
Sürgün şehirler cennet.
İşte o zaman Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Buna da ne tuval yeterdi;
Ne boya… “