Neden Peynir Yapıyorum?

Peynir yapma fikri ilk aklıma 2009 Haziran ayında yoğurt makinası ararken geldi. Evde fazla tükettiğimiz yoğurdu marketten almak yerine evde yapmak ve en azından sağlıklı ve katkısız bir yoğurt yiyebilmek için internette makina bakarken aynı sitede peynir yapma kitlerinin de olduğunu gördüm ve ekleyiverdim sipariş formuna.

Her zaman hobileri olan bir insanım ve çocuklarımız doğduğundan beri ev dışında yaptığım hobiler doğal olarak kesildi. Ayrıca ekmek ve sirke gibi şeyleri evde zaten yaptığımdan peynir yapmakta doğal bir eklenti oluverdi.

Bir hobi olarak zevkle uğraştığım için yorucu olmuyor. Evde yaptığım için aile hayatından kopmuyorum. Yapılan peynirler de afiyetle yeniyor.

5 ay olgunlaşmış İsveç peyniri kuzu gibi yatıyor

Bu arada Türkiye’nin peynir çeşitliliği açısından Avrupa’da dördüncü sırada geldiğini öğrendim. Ama büyük şehirlerde ki marketlerde görmeye alıştığımız beyaz peynir ve kaşardan başka peynir çeşidini pek çok kişi bilmez.

Neden bu peynir türleri bilinmiyor veya neden bu peynir türleri ticari olarak marketlerde bulunamıyor sorusu konumuzun dışında kalıyor fakat bir şehri veya köyü ziyaret ediyorsanız mutlaka yerel peynirleri tatmak için zaman ayırın. Bakın ne cevherler ne tadlar saklıdır oralarda.

Evde peynir yapmanın fiyat-performans karşılaştırmasını yapacak değilim ama zaten ne hobi ile uğraşırsak uğraşalım (süre gelen şehir hayatımız içinde) tonla para hacadığımız bir gerçek. O yüzden yaptığınız peynirlerin bu şekilde karşılaştırmasını yapmayın.

Peyniri yaparken aldığınız zevk, öğrendiğiniz bilgi, yiyenlerin yüzündeki memnuniyet ifadesi size yeter. Artizan peynirci bu demektir.

Eğer bir köyde veya çiftlikte yaşıyorsanız ve kendi ineğiniz, keçiniz veya koyununuz varsa ne mutlu size. Şehirde arayıp da bulamadığımız çiğ süt sizde yeterince fazla mevcut. Tek ihtiyacınız olan şey biraz peynir mayası ve tuz (tamam iki şey!). Bazı alet edevat ise zaten mutfağınızda vardır…

Peynir yapmaya başladığımdan beri “süt” hakkındaki bilgimde oldukça genişledi. Doğru biçimde işlenmeyen sütün hastalık kaynağı olabileceği, pastörize işleminin önemi, hijyen kuralları gibi pek çok konuyu öğrendim.

Zaten bir mühendis olduğum için “ölçme” işinin önemini bilirim ve peynir yapımında da ölçülecek değişkenler çok (yılların deneyimini kazanmış bir peynir ustası değilseniz). Geçen zamanın, sıcaklığın, asit oranının, ağırlıkların ölçülmesi, kaydedilmesi ve değerlendirilmesi ortaya çıkartmaya çalıştığınız peynir için çok önemlidir. Hakkında ansiklopedik kitapların yazıldığı “peynir yapımı” aslında sanılandan daha çok bilimsel metodun kullanıldığı bir endüstri imiş öğrendim.

Yenmeye hazır dilimlenmiş isveç peyniri Görüntü ve aroma mükemmel

Hepsinin başlangıç aşaması süt olan ve sayısı binleri geçen peynir türleri gerçekten insanı hayrete düşürüyor. İçindeki bakterilerin farklılığı, yapılışındaki farklı metodlar, sıcaklıklar, asit oranları, sütün türü (koyun, inek, keçi vs.), yağ oranı, kalıbının şekli ve boyutu, bekletildiği peynir mahzenindeki hava şartları, tuz oranı, yıllandırma süresi gibi pek çok etken peynirin karakterine yansıyor. Bu kadar manipulasyona maruz kalan süt sonunda bir peynir oluyor.

Fransa’da yapılan rokfor peynirlerinin özelliklerinin kaybolmaması için tescillendiğini biliyor muydunuz? Ve sadece bu tescilin gerekliliklerini yerine getiren yerel üreticilerin “rokfor” ismini kullanabildiğini. İtalya’da da aynı durum söz konusu. Tabii bu lisanslama olayı yabancı üreticiler aynı ismi kullanamasın ve ticari bir üstünlük sağlayamasın diye getirilmiş (Şampanya örneğinde olduğu gibi). Gönül isterdi ki bizim gök peyniri de bu şekilde tescillensin ama ticari olarak üreten var mı ki?

Neyse konuyu dallanıp budaklandırmadan sonlandırayım. Eğer hobi olarak ilgileniyorsanız, güzel bir hobi seçmişsiniz, kendi ineğiniz, koyununuz varsa daha da iyi. Market sütleri ile de peynir yapmak mümkün. İsteyince her şey mümkün aslında değil mi?

Bol peynirli günler dilerim…

Editör’ün Notu: Gürkan’ın ev üretimi tüm şarküteri ürünleri için bkz. http://artizanpeynirci.blogspot.com

Bu yazı 50193 defa okundu

About
Latest Posts

Gürkan Yeniçeri

Gürkan Yeniçeri 1974 İstanbul doğumlu, evli ve 2 çocuk babasıdır. 1998 yılında Kıbrıs’da bir üniversiteden yazılım mühendisi olarak mezun olduktan hemen sonra İstanbul’a dönerek iş hayatına atılmış ve hayatını sürdürmüştür. 2001 yılından beri de yurt dışında yazılım mühendisi olarak çalışmaktadır. İki çocuk sahibi olduktan sonra ev dışındaki hobilerine zaman ayıramayan ve bu sebebten dolayı da evde bir şeyler yapmak için araştırırken yoğurt ve peynir yapımına merak salmış ve iyi de etmiştir. Zaten küçüklüğünden beri yemek yapmayı çok sevmiştir. Her gün öğleden sonra ilkokuldan gelip annesi ve babası evde yokken kardeşi ile birlikte yemek yapmayı denemişler, ortalığı batırıp, mutfağı rezil etmişler, bir kaç kereler komşular tarafından yakalansalar dahi ana babasının geliş saatine kadar ortalığı temizleyip delilleri yok etmeyi becermişlerdir. Çıkan bulaşıklar yıkanmış, ocak silinip temizlenmiş ve her şey yerli yerine yerleştirilmiştir.
Yazarın gıda mühendisliği veya peynir/sucuk fabrikasında çalışmışlığı yoktur. Tüm bilgi internet üzerindeki forumlardan, kitaplardan ve diğer kaynaklardan edinilmiş ve bizzat uygulanarak denenmiştir. Yazarın zaten bir mühendis olması disiplinli şekilde çalışmasını ve tarifleri uygulamak için ortaya çıkartırken çok fazla araştırmasına neden olmuştur. Hobi olarak güzel bir uğraş olmasının yanında yaptığınız ürünlerin de yenebiliyor olması daha da sevindiricidir.

Latest posts by Gürkan Yeniçeri (see all)

Peynir Yapımında Süt - 10/09/2014
Peynir Yapım Ekipmanı - 03/09/2014
Salamura - 27/08/2014

İlgili

21 Responses to "Neden Peynir Yapıyorum?"

MURAT TUNCER dedi ki:

02/12/2011, 09:37

Babamın yıllar önce söylediği bir soz vardı, “Mandıralarda (peynir üretim merkezlerinde) peynirin yapımını görseniz hiç bir şekilde dışarıdan peynir almazsınız. ” Ezine peyniri diye bilinen peynirin büyük bir çoğunluğu bizim orada Bayramiç’te üretilir.
Peynire tadını veren Kaz Dağlarında otlayan keçilerin sütü, adını veren ise yol üzerindeki Ezine şehridir.

Çok uzun yıllar boyunca peyniri evde annem yaptı. Son yıllarda artık mandıralar biraz daha hijyenik hale geldi bizde güvenle alıp yiyoruz .

Bu arada Ezine Peyniri diye bildiğiniz beyaz peyniri mayalayan ustaların aylık kazancının herhangi bir yazılım mühendisinin iki katı olduğunu biliyor muydunuz?

Gürkan eğer peynir mayalama işini çözdüysen kod yazacam diye kasma. gel bizim oralara günde 1-2 saat çalışarak tonla para kazanırsın.
Murat Zaralı dedi ki:

02/12/2011, 10:05

Neslihan’ın evde günlük şişe süt kullanarak yaptığı yoğurtlar kıvam olarak satın yoğurt kadar olmasa da lezzet olarak gayet taktire şayan bulunmuştur.

Ancak maalesef süreklilik sağlanamamıştır :p
Uğur Coşkun dedi ki:

02/12/2011, 10:30

Gürkan Bey öncelikle bilgilendirici yazı için teşekkür ederim..
Ben de bir Karslı olarak peynir konusunda damağı hassas olan birisiyim..Yazıda da ifade edildiği üzere peynir çeşidi bulmak için büyük marketler dahi çok kifayetsiz olabiliyor. Özellikle İstanbul’da doğru düzgün bir Kars kaşarı bulmak zor çünkü (Trakyalı arkadşlar alınmasın ama) Trakya kaşarı denilen tuzlu cismi satmak sanırım daha çok işlerine geliyor. Dolayısıyla bildiğim 1-2 yer haricinde özellikle kaşar siparişlerimi Kars’tan getirtiyorum.
Bu arada Murat Tuncer’in “bir gün herkes Bayramiçli olacak” tavrı beni hafiften işgillendirdi ve derin düşüncelere itti. https://www.superaktif.net/hayat/ofiste-cicek yazısında Murat Zaralı’ya “gel bizim tarlalarda çalış” şimdi Gürkan Bey’e “Mandıralarımız var çok hoş, parası da iyi” şeklindeki önerilerinin üzerine ben de atalarımdan aldığım hayvancılık içgüdülerimle oralara yerleşip mandıralara süt vs satarım diye düşünmeye başladım..Levent’i de yanımıza alıp bir de köfte satmaya başladık mı mutlu mesut bir hayat sürebiliriz hep beraber Bayramiç’te :)
MURAT TUNCER dedi ki:

02/12/2011, 10:47

Köfte işi tutmaz. Günlük tüketilmesi gerekir. Sehir nufusu az. Sadece carsamaba günleri köyden şehire gelenlere haftada bir gün satabilirsiniz. Onlarda 2-3 TL den fazla vermez. batarsınız.
Bayramiç’te tek lezzetli köfte yiyebileceğiniz yer Yahya ustanın dükkandır. Babam büyük baskılar ile kendisinden lezzetli köfte yapmanın tarifinin birazını alabildi. Artık bizim evde de yapılabiliyor. Yahya usta hakkın rahmetine kavuşursa belki bir gün burada işin püf noktasını yazarım. Keza tarifi öğrenmek pahalıya patladı.

Trakya kaşarı peynirin en dandik halidir. Bizim oralarda yapılanı bozuk beyaz peynirleri değerlendirmek amacıyla çıkartılmış bir peynir türüdür. Mümkünse yemeyin. nasıl yapıldığını burada anlatırsam zaten yemezsiniz.

Düzeltme : Evet eskiden bizimde mandıramız varmış ama dedem mandıra işini ben doğmadan önce batırmış. Fakat şehrimizde bol miktarda mandıra bulunur. bu konuda istihdam olanakları fazlasıyla mevcut. Bu konuda iş arayanlara referans olurum.
Murat Zaralı dedi ki:

02/12/2011, 10:51

Uğur’cuğum Murat’ın babası belediye başkanı, yüksek ihtimalle kelle başı bütçe alıyordur o yüzden Murat herkesi Bayramiç’e çekmeye çalışıyor :)

Hatta bildiğim kadarıyla kendisinin ikametgahıda orada gözüküyor :p
Uğur Coşkun dedi ki:

02/12/2011, 11:28

Trakya kaşarı, kendisi hakkındaki düşüncelerimden daha iyi birşey değilmiş bunu da öğrenmiş oldum bugün :)

Yok zaten “mandıralarımız var” denilmiyor ancak sahiplenme duygusu dikkatimi çekmişti, ki gayet hoş birşey, sebebini de Murat Z.’nin yorumundan sonra daha net anladım :)

Şaka bir yana da köfte işi olmazsa Levent gelmez :) Belki, Allah gecinden versin, Yahya Usta’dan sonra transfer ederiz onu da :)
Gürkan Yeniçeri dedi ki:

02/12/2011, 21:23

Yorumlar için teşekkür ederim.

Murat Tuncer: Mayalama işini çözdüm lakin Ezine peynirinden özel bir durum olabilir. Bu peyniri bir kaç kez yaptıktan sonra sanırım yeterli deneyime sahip olurum. Sen mandıraların adreslerini ver :-))

Murat Zaralı: Evde yoğurt en kolay 1 litrelik makinelerle rahatca yapılıyor. Eminim vardır etrafta dükkanlarda. Birde kıvamı arttırmak için yağsız süt tozu ekliyorum ben, nefis oluyor. http://artizanpeynirci.blogspot.com/search/label/yo%C4%9Furt adresinde ayrıntılı tarifi verdim.

Uğur Coşkun: Valla benimde emeklilikte hayal ettiğim durumlardan birisidir çiftlik ortamında ekolojik bir hayat sürmek. Yer olarak neresi olur bilemiyorum ama eğer etrafta bu dürtüde kişiler varsa bir araya gelmekten çekinmem. Zaten Kaz Dağlarında bir eko köy var.
Murat Zaralı dedi ki:

02/12/2011, 22:25

Valla Neslihan o is için makine değil de kavanoz kullanıyor ama gıda mühendisi bir arkadasımızda bu süt tozu tavsiyesinde bulunmuştu Neslihan a ilettim bu haftasonu deneyecegini söyledi senin tarifide bı tadalım bakalım
MURAT TUNCER dedi ki:

05/12/2011, 08:33

Gürkan yalnız şu ayrıntıyı söylemeyi unuttum galiba, mayalama işini 8 kilo sütle yapmayacaksın, 80 000 kg sütü aynı anda mayalayacaksın. zira 8 kilo sütü bizim orada herkes mayalıyor. parayı deneme yanılma yapmadan fire vermeden 80 000 kg sutu mayalayabilene veriyorlar. :)

Yoğurdu yaparken maya olarak hazır yogurt yerine bir once evde yapmıs oldugunuz yogurttan ayırdıgınız mayayı kullanırsanız, bir kaç mayalama sonrasında kıvamda artış gozlemleyebilirsiniz.
Gürkan Yeniçeri dedi ki:

06/12/2011, 01:32

Mayanın IMCU (International Milk Coagulation Unit) değerini bildikten sonra süt 80 ton da olsa hesabı yapıp mevsimsel sapmalarda işin içine katıldığında mayanın miktarı bulunur. Çok roket mühendisliği gerektireceğini sanmıyorum :-))

Ama maya ve kültürler geleneksel metodlar ile hazırlanıyorsa o zaman durum farklı. Roket mühendisliği burada dev reye giriyor olabilir.
MURAT TUNCER dedi ki:

06/12/2011, 08:53

Teorik olarak evet, ama pratikte bu kadar sütü tek bir süt üreticisineden alamıyorsun. 1000 farklı kisiden 10 000 farklı hayvandan aldığın sütte, üreticilerden bazıları süte kattıkları suyun dozajını kaçırabiliyor, bazısı hayvanına antibiyotik iğne vurdurmuş olabiliyor, ideal yüzdelerdeki sütü hergün bulamayabiliyorsun (bazen inek sutunun miktarı diğerlerine göre fazla veya az olabiliyor ve aklına gelmeyecek bin farklı yeni değisken senin istedigin kıvamı bulman için hergun farklı bir maya miktarını seni kullanmaya zorluyor. :)
Sunu deneyebilirsin, birgün 8 kg dan sut yapmak yerine bu miktarı 80 kg ye çıkart ve bu sütü 8 farklı üreticiden al, ve bak bakalım IMCU değerlerin nasıl çıkıyor :)
Tabii bu dediklerim Türkiye için geçerli, yurt dışında üreticide de bilinç seviyesi ve kontrol ne seviyede bulamıyorum. ama burada aynı standardı bulmak çok zor.

Son bir not hepimizin severek lezzetle tükettiği basta ezine beyaz peyniri olmak üzere yüzlerce peynir çesidinin hiçbirini avrupada bulamazsınız. bunun birinci nedeni aynı tur/marka peynir içerisinde bile standart lezzet farkını oluşturulamamış olmasıdır ve icerdiği bakteri miktarının Avrupa standartlarının çok üzerinde olmasıdır. Mandıra sahibi arkadaşıma bakterileri öldürun öyle satın avrupaya diye bilmiş bilmiş akıl verdiğimde aldığım cevap “o zaman bizim peynirin tadı olmaz yavan olur, bizde peynire lezzetini veren içerdiği bakteridir” cevabını almıstım.

Babama yıllar önce henüz maya fabrikaları vs. olmaz iken dedemler zamanında peynirin ilk mayasını nasıl ürettiklerini sormuştum. Aldığım cevabı burada yazarsam, bir çoğunuz bu canice yöntemi çok vahşi bulup peynir dahi yiyemeyebilirsiniz.

Peynir hikayeleri uzar gider, en iyisi fazla hikayesine takılmadan lezzetine göre afiyetle tüketmek. Ayrıca sitenin kuruluş amacı dışına çıkıp tartışmayı uzatmayayım, bu konuda daha fazla bilgi, tecrübe, yaşanmış hikaye isteyen olursa ayrıca başka ortamlarda tartışırız. :)
Gürkan Yeniçeri dedi ki:

06/12/2011, 23:29

Murat Tuncer: Evet dediklerinde yerden göğe haklısın. 10,000 farklı hayvandan gelen sütün elbette ne yağ/protein oranı nede kuru madde oranı birbirini yada standartları tutar. Zaten Türkiye’de belli bir standardın oluşmayışı ve Coğrafi İşaretleme yöntemi ile peynirlerimizin tescillenmeyişi biraz da buna dayanıyor. Eğer Pastörizasyon ve homojenizasyon iyi biçimde yapılsa (bitkisel yağlar işin içine girmeden) onbin değil yüzbin hayvandan da gelse, süt belli bir standarda getirilebilir. Buharlaşma gibi yöntemlerle sütteki fazla su atılabilir ki zaten sütün %85’i neredeyse su. Çeşitli endüstriyel yöntemler mevcut. Ama tabii bunları yapmak ürün kaybına neden oluyor, 10,000 litre süt oluyor 9800 litre vs. gerçi çıkacak peynirin kilosunu etkilemez. Ben bazen marketten aldığım sütleri bile buharlaştırma ile suyunu alıyorum, yaptığım peynirin tadı ve kalitesi artıyor.

Eğer bu işi yapacak olsam, kesinlikle kendi hayvanlarımı edinirdim. Böylece otlaktaki ottan, peynirin rafda olgunlaşmasına kadar geçen süreci kontrol altında tutardım.

Peynir mayası, heleki gerçek hayvansal maya bulmak Avustralya’da zor. Türkiye’de var. Ben bu bahar başında 4 haftalık keçi bulmak için epey bir uğraştım. Ama nafile, bulsan bile öğle ortalıkta kesmene izin vermiyorlar. Bence çok vahşi değil. Kurban bayramı diye bir şey var sonuçta. Bizim geleneksel mayalar kuru üzüm, buğday, şap, gibi şeyler de barındırıyor. Bunu yapmak istedim ama dediğim gibi keçiyi ancak mezbahada kestirtebiliyorsun ve sana iç organlarını vermiyorlar. Oda yasak.

Ben maksimum 50 litre sütü işleyebiliyorum. Daha fazlası hobiden çıkıyor. O sütte Şubatta başlayacak ve 3 ayrı çiftlikten geliyor. Zaten çiğ süt satmak yasak olduğu için su karıştırma olayı falan burada yok. Ben arkadaşlarım vasıtası ile herhangi bir ücret ödemeden alıyorum. Bazen yaptığımız penyirleri paylaşıyoruz.

Bu vesile ile burada tartışmamız iyi oldu. Zaten burada olmayıp nerede olacak. Umarım başka insanlarda görür, bildiğimiz yanlış veya eksik bir şey varsa bilgilendirir.
MURAT TUNCER dedi ki:

07/12/2011, 12:20

İyi de Kurban bayramında en az bir yaşını doldurmuş belirli bir yetişkinliğe erişmiş hayvanı keserek Kurban ediyorsun. Peynir mayası için kestiğin hayvan ise sadece anne sütü içmiş kesinlikle ot yememiş ve bunun içinde daracık bir kafeste bakılmış, 4 haftalık bebek keçinin (oğlak) midesinin maya olarak kullanılmasından bahsediyoruz. Her ikisini aynı kefeye koymak özellikle de oğlum doğduktan sonra bana biraz ters geliyor.

Malum süperaktif kültür sanat etkinlikleri amaçlı kurulmuş bir site olduğu için reyting uğruna benim bu konulara girmem süperaktif tarafından değişik şekillerde sansürlenmeme neden olabiliyor. :)
Murat Zaralı dedi ki:

07/12/2011, 14:15

Ben Gürkan’a katılıyorum.

İnsanla kıyaslama yapman bu konuda yanlış olur.

Eğer 1 yaşındakini eti için kesip afiyetle yiyorsan 4 aylık olanı da başka bir amaçla kesebilirsin diye düşünüyorum. Yanlış anlamadıysam bu işlem bir seferlik yapılıyor di mi Gürkan? Yoksa her peynir mayalamada bir yavru oğlak kesilmiyordur heralde :(

Ya yazarken bile ben de bir fena oldum, vejeteryan olacam şimdi haaa :( Zaten peynir sevmem :p
Murat Tunçer dedi ki:

07/12/2011, 14:25

6 aylık bir keçi erginliğe erişmiş demektir. Diğer bir deyişle 1 yaşındaki bir keçi bizim yaşlarda sayılır.

Yarın öbür gün kendi bebeğini kucağına aldığında, 35 yaşındaki bir adamla 3.5 aylık bir bebeği aynı kategoride değerlendirip değerlendiremeyeceğini görmek isterim.
Gürkan Yeniçeri dedi ki:

08/12/2011, 01:57

Murat Zaralı: Evet bir kereye mahsus kessen, şirdeninden sanırım 10 yıl yetecek maya çıkar. Oldukça da kaliteli bir maya.

4 haftalık oğlak olmasının sebebi bu yaşta kimozin enziminin pepsin enzimine olan oranının peynir yapımım için uygun olması. 1 aydan sonra keçinin miğdesi tahtayı bile sindirecek duruma geliyor.

Tabii olaya vejeteryan gözü ile bakıldığında durum biraz ters. Zaten vejeteryanlar peynir yesin diye laboratuarda vejeteryan peynir mayası üretiliyor. Ama ortak kanı doğal yollardan üretilen mayanın peynirde daha kaliteli ve olumlu sonuçlar verdiği yönünde. Ben vejeteryan değilim ve etten sütten yararlanırım. 4 haftalık oğlak ile kendi çocuklarımı karşılaştırmak ise aklımın ucundan bile geçmez.

Benim de iki tane dünyalar tatlısı yavrum var. 6 ve 3 yaşlarında. Ne zaman tavuk pişirsek soruyorlar, bunlar bizim tavuklar mı diye. Yok oğlum marketten aldık bunları pişirip yiycez diyorum rahatlıyor. Kurban Bayramını ise zaten es geçiyoruz, daha henüz yaşları bunun için genç.
MEHMET MALKOÇ dedi ki:

13/01/2013, 15:02

Trakya kaşarı peynirin en dandik halidir. Bizim oralarda yapılanı bozuk beyaz peynirleri değerlendirmek amacıyla çıkartılmış bir peynir türüdür

DERKEN NE DEMEK İSTİYORSUNUZ? AHKAM KESMEYE HAKKINIZ YOK SİZİ KINIYORUM
MURAT TUNCER dedi ki:

14/01/2013, 11:16

Asagıdaki linktekine benzer binlerce yazıyı google da kısa bir seyahatle bulabilirsiniz.

http://www.f5haber.com/thelira/kokmus-peyniri-kasar-diye-yiyoruz-haberi-3267261/

Bu yeni bir şey de değildir, benim babadan deden duydugum en azından son 50-60 yıldır durum budur.

Sizce benim ahkam kesmeye hakkım olmaya bilir. yazılı ve gorsl medyada yüzlerce yazıda dile getirilen bir cok kez sahit oldugum iyi kotu sektoru tanıyan biri olarak yukarıdaki yorumu yazmaya hakkım oldugunu dusunuyorum.

Saygılar&sevgiler
MEHMET MALKOÇ dedi ki:

04/02/2013, 15:24

Ailemiz yedi kuşaktan beri mandıracılık mesleğini icra etmektedir. Sektör içerisinde kötü örnekler olabilir fakat bu tamamının böyle olmasını gerektirmez.

Önce gördüm diyorsun sonra duydum diyorsun.
Gelin bir de bizi görün dinleyin. Gözlerinizi yummayın.
MURAT TUNCER dedi ki:

04/02/2013, 17:10

Mehmet bey;
Sizin kadar olmasak da sut ve sut ürünleri ile ilgili işlerin inceliklerini sıradan bir tüketiciye oranla çok daha iyi bilirim. Yukarıda da belirttiğim üzere bir dedem çobandır diğeri ise eskiden yıllar önce mandıra işletmeciligi yapmış bir kisidir (Nur içind yatsın). Ayrıca doğup büyüdüğüm cografya Türkiye’de EZİNE peyniri diye adlandırılan peynirin ana vatanıdır.
Süt ürünleri işlemenin ne kadar meşakatli ve titizlik isteyen bir şey olduğunu gayet iyi bilirim.
Sütün kilogram fiyatı belli iken ve kaç kilogram sütten bir kilo peynirin cıkacagının hesabı var iken bazı üreticilerin şapkadan tavsan çıkartırcasına çok düşük fiyatlar ile yaptıkları üretim ve satışın kaynagına ben dikkat cekmek istedim.
Bu yazıdaki ilk yorumumu dikkatli bir şekilde okur iseniz son yıllarda ülkemizde bu alanda hijyen konusunda uzun yollar kat edildiğini artık bizim de evde peynir yapmak yerine peyniri disarıdan satın almayı (güvendiğimiz üreticiler) tercih ettiğimizi belirttim.
Ayrıca bu sadece benim ortaya attıgım bir tez değil bütün yazılı ve görsel basında sıkça işlenmiş bir konu.

İş arasında yazılmış bunca yazıdaki iki tane fiile takılmayınız. :) Özetle hem gördüklerim var hem de çok yakınlarımdan duyduklarım.
Siz beni bırakın ben bu konuda yıllardır görecegimi gördum zaten. Çocukken dedemle birlikte sut sağarken hayvanın sut kovasına neler ettiğini gayet net ve acık gordum. O sutlerin hangi sartlarda nerede toplanıp mandıraya ulastırıldıgını da gayet iyi gordum. Mandırada ustaların kasar peynirini nasıl yogurduklarını da gordum. En hijyen tesisleri de gordum en merdiven altlarını da. En hijyen tesislerde bile bozuk bir ısı ölçüm derecesi yüzünden 1000 lerce ton sutten yapılmıs peynirlerin teneklerinin bir kac ay sonra davul gibi sisip devrildiğini de gördüm (tenekenin neden sistiğini siz anlamıssınızdır simdi uzun uzun o konuya girmeye gerek yok), ve yeniden tenekelenerek ya da kasar peyniri olarak degerlendirildigini de gordum. Görmediklerim konusunda da zaten yeterince birincil kaynaktan
hikayeler duydum dinledim.

Anladıgım kadarıyla ögündüğünüz bir mandıranın sahibi veya varisisiniz. Ne mutlu size! Benim merak ettiğim ise su anda siz ürünlerinizi hangi AB ülkelerine ihrac edebiliyorsunuz? İtalyan kasarı (parmesan ) tüm dünyada bilinirken neden trakya kasarı edirneden otede bilinemiyor kendine yer edinemiyor. Umarım bir gün yurt dışına gittiğimizde marketlerde raflarda trakya kasarını parmesandan daha ust sıralarda görebiliriz ve afiyetle tüketebiliriz.

Sevgler&Saygılar
mehmet malkoc dedi ki:

03/10/2013, 21:14

Murat Bey

Hepsi nur icinde yatsin bizim belki tum sulalemiz oyle.. Iyisi olanlarda var kotu olanlar da var.. Iyi daha azaldi o zamanlardan belki de neredeyse hic kalmadi..

Fikir ayriliklari vardir, yazdiklariniz tamamen yanlistir demiyorum fakat bu google arama motorunda buyuk harfle cikiyor ve bu da uzucu bir durum.

Sizden ricam bunu duzeltmeniz.

Tesekkurler

Bir yanıt yazın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.